Verlies van gezondheid na een ongeluk, ook dan is er sprake van rouw. Je lijdt immers een verlies, je hebt noodgedwongen ergens afscheid van moeten nemen. Het maakt niet uit wat je verliest, of het je werk is, er iemand overlijdt of dat jij je gezondheid kwijtraakt. In alle gevallen kun je dezelfde emoties ervaren, doorloop je het rouwproces.
Verlies van gezondheid na een ongeluk
Elk rouwproces verloopt volgens een aantal stappen. Deze stappen zijn wel beschreven door diverse mensen, daar zitten verschillen in. Maar je kunt wel zeggen dat ze niet rechtlijnig verlopen en er is ook geen tijd aan te geven is hoe lang het duurt. Wanneer het een jaar duurt, kan de diagnose depressief gesteld worden volgens DSM4.
Ieder mens is anders en gaat er op een andere manier mee om.
In het begin zijn er gevoelens van ongeloof, woede, niet accepteren dat de situatie zo is.
Uiteindelijk is er een aanvaarden of acceptatie van de situatie. Kan er een nieuw leven opgebouwd worden.
Belangrijk is hierin om je emoties te blijven uiten en ze niet in te slikken.
Soms kan dat best heel moeilijk zijn, weet ik uit eigen ervaring. Als ik wilde praten over wat ik voelde, kwam er geen reactie. Of werd er voor mij een oplossing bedacht die ik absoluut moest opvolgen. Zonder dat er aan mij gevraagd was of het iets voor mij was, hoe ik die oplossing vond.
De arm om mij heen, waar ik behoefte aan had, was er niet. Dus op een bepaalt moment zei ik daarom maar niets meer.
Op zich geen vreemd patroon, ik had altijd gehoord dat ik niet mocht huilen. Boos zijn, was mij aanstellen. Ergens bang voor zijn was niet nodig. En al te uitbundig blij zijn, of de slappe lach hebben, dat toch liever ook niet.
Het effect van hoe je met emoties omgaat
Dat dit niet de goede manier was, merkte ik jaren later.
Ik had steeds meer klachten ontwikkeld, was regelmatig ziek, slikte steeds meer medicijnen. Huishouden, de tuin, sporten, het ging steeds moeilijker, na elke ziekte of blessure leverde ik weer een beetje in. Ik was zo bang dat ik uiteindelijk mijn werk kwijt zou raken, mijn huis en mijn zelfstandigheid.
Nadat ik niet alleen gescheiden was, maar ook nog eens mijn baan kwijtraakte, zag ik het echt niet meer zitten. De angst sloeg in alle hevigheid toe.
Want wat als ik geen ander werk kon vinden? Wie zou nu iemand van 50 aannemen die zo vaak ziek was? Dan zou ik mijn thuis moeten opgeven!
Toen kwam er iemand op mijn pad die zei dat ik zo inderdaad geen succes kon maken van een nieuwe functie. Daarvoor had ik teveel bagage bij me.
Ze gaf het advies om naar iemand te gaan om dat op te ruimen. Ik was sceptisch, want ik had jaren bij een psycholoog gelopen en toch steeds meer klachten gekregen.
Dat was het begin van een enorme verandering. Hoe meer ik oploste, des te minder last ik had van klachten. Zo zeer zelfs dat ik mijn medicijnen kon afbouwen.
Mijn omgeving kon dat ook zien. Ze zagen iemand die vrolijk was en lachte, in plaats van somber en depressief. Ik werd steeds zelfverzekerder doordat ik weer lekker in mijn vel zat en alles weer zelf kon doen in huis en tuin en volop kon sporten of er op uit kon gaan zonder mij af te vragen of ik een goede dag had.
Nu doe ik alles weer zoals voor ik was aangereden, ben van mijn medicijnen af en niet meer bang dat ik afhankelijk word van anderen.
Hoe ga jij om met het verlies van jouw gezondheid?
Laat hieronder een reactie achter wat jij gaat doen.
Je kunt gelijk een afspraak maken in mijn agenda.
Neem contact op als je eerst kennis wilt maken.
Hier vind je al mijn blogs over het thema emoties uiten na een ongeluk.
Of wil je algemene blogs lezen over het uiten van gevoelens?