Op je tenen lopen, je kunt dat doen als je hoge eisen aan jezelf stelt. Of als je vindt dat je moet voldoen aan de verwachtingen van je omgeving. Maar het kan ook zijn dat je niet gehoord wordt door je omgeving en je doet alsof er niets aan de hand is, dat je nog steeds zonder problemen hetzelfde kunt doen als voor je ongeluk.
Je gaat als het ware op de oude voet door. Zonder echt naar jouw behoeften en je lichaam te luisteren. Hierdoor kunnen je klachten juist verergeren. Je negeert dan de signalen die je lichaam afgeeft.
Telkens op je tenen lopen is signalen van je lichaam negeren
Als jij constant op je tenen loopt, ga je continu over je grenzen heen.
Zeker, af en toe wat stress is gezond, helemaal zonder kan je lichaam niet optimaal functioneren. Maar er is verschil tussen de spanning om een examen te halen en de druk om altijd te voldoen aan de verwachtingen van anderen.
Die anderen zien na je ongeluk misschien aan de buitenkant niet dat er in jou wat anders is. Dat je bijvoorbeeld niet meer goed kunt ontspannen of dat je na moet denken over hoe je dingen doet. Zaken waardoor je minder goed uitrust en die je meer energie kosten dan eerder.
Ik heb mij heel erg aangepast aan de verwachtingen van anderen. Ook omdat er gezegd was dat ik volledig hersteld zou zijn. Dat voelde voor mij niet zo, want ik kon niet meer zwemmen zoals eerst en in bed moest ik een kussentje onder mijn voet leggen.
Als ik er wat over zei, dan voelde ik mij niet gehoord. Dus ja, dan maar net doen alsof. Zo kon ik niet de rust en ontspanning vinden die ik nodig had. Bovendien had ik niet iemand aan wie ik mijn zorgen en angsten kon toe vertrouwen. Dat zijn toch twee zaken die heel belangrijk zijn.
Toch weer die valkuil
Toch is het op de tenen lopen een grote valkuil voor mij. Want als kind had ik al geleerd dat ik iets moest compenseren.
Bij de geboorte had ik een zuurstof tekort dat op de motoriek was geslagen. Gevolg altijd als eerste af met tikkertje en als laatste gekozen met teams maken. En met touwtje springen of elastieken stond ik toch wel erg vaak.
Hierdoor zorgde ik ervoor dat ik wel goed was in vakken als aardrijkskunde of geschiedenis. Alleen lukte rijen woordjes stampen niet.
Doordat ik mij aanpaste als kind en na de aanrijding, was ik niet altijd mijzelf.
Ook op sommige werkplekken werd iets anders van mij verwacht dan hoe ik van mijzelf ben, dus ook daar ging ik mijzelf aanpassen.
Het gevolg is ook een burn-out geweest. Waarna ik nog steeds niet wist dat ik beter naar mijn lichaam moest luisteren.
Toen ik leerde om alles wat ik mijn hele leven had opgeslagen te verwerken, kwam er een verandering. Mijn klachten namen af, waardoor ik ineens veel meer kon. Het leven lacht mij weer toe.
Toch mag ik nog steeds aandacht schenken aan de signalen van mijn lichaam. Te veel hooi op de vork nemen, blijft een valkuil voor mij. Dat was voor mij laatst zichtbaar in een tekening die ik maakte.
Als je weet waar je op mag letten, kun je veel leren over wat je lichaam jou vertelt. De belangrijkste boodschap is onderdruk pijn niet met medicijnen, maar schenk er liefdevolle aandacht aan, zodat je er achter komt wat de boodschap is.
Wanneer stop jij met op je tenen lopen?
Laat hieronder een reactie achter wat jij gaat doen.
Je kunt gelijk een afspraak maken in mijn agenda.
Neem contact op als je eerst kennis wilt maken.
Heb jij het gevoel dat je niet gehoord wordt na je ongeluk? Ik herken dat en heb er meer blogs over geschreven.
Vind je het moeilijk om jezelf te accepteren hoe het nu is? Lees dan deze blogs.
Over het thema eigenliefde vind je hier de blogs.